Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Deinde dolorem quem maximum? Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Haec dicuntur inconstantissime.: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Bork: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
In schola desinis.: Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Qui convenit?: Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Si longus, levis;: Ego vero isti, inquam, permitto.
Refert tamen, quo modo.: At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Sed quot homines, tot sententiae;
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis
videre soleat quae res agatur.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens,
sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Quis istud possit, inquit, negare?

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; An tu me de L. Verum audiamus. Quid est enim aliud esse versutum? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sed quae tandem ista ratio est?

Quae contraria sunt his, malane? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non igitur bene. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Cur iustitia laudatur?

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Laboro autem non sine causa;
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?