Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Pauca mutat vel plura sane;

Facete M.: Certe non potest.
Bork: Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Sullae consulatum?: Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Praeclare hoc quidem.: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior
viderere, non esses tui similis;

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Quo tandem modo?
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Bork

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed quot homines, tot sententiae; Murenam te accusante defenderem. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.