Explanetur igitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
Nam quid possumus facere melius?
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Dici enim nihil potest verius.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Quippe: habes enim a rhetoribus;

Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis
progressionibus usa augentur nec sine causa;

Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua
oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter
meminerimus.

Istic sum, inquit.: Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Bork: Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Frater et T.: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Bork: Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Sed hoc sane concedamus.: Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Verum hoc idem saepe faciamus.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Non est igitur summum malum dolor. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. An nisi populari fama?