Sed ad rem redeamus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Duo Reges: constructio interrete. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Quis hoc dicit?: Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Quonam modo?: At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Restatis igitur vos;: Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Bork: Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quod cum dixissent, ille contra. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas
accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque
eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae
te ipsum probaturum esse confidam.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quis est tam dissimile homini. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.