Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata,
praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera,
status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores
civitatum perscripsimus.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum
vidit, deinde hoc quoque alienum;

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Recte dicis;

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Bork: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Optime, inquam.: Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Sedulo, inquam, faciam.: Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Quis istum dolorem timet?: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Bork: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Illi enim inter se dissentiunt. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.