Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.

Itaque Epicurus semper hoc utitur, ut probet voluptatem natura expeti, quod ea voluptas, quae in motu sit, et parvos ad se alliciat et bestias, non illa stabilis, in qua tantum inest nihil dolere.

Bork: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Sed haec omittamus;: Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.
Poterat autem inpune;: Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Bork: Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Bork: Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Bork: Nihilo magis.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non
potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id,
de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod
concedimus;

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.
Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.

Duo Reges: constructio interrete.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non est igitur summum malum dolor. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sint ista Graecorum; Id est enim, de quo quaerimus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.