Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Duo Reges: constructio interrete. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur.

Verum esto;

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Scrupulum, inquam, abeunti;

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Certe non potest.

Nunc agendum est subtilius.

Recte, inquit, intellegis.

Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non
optabiliorem diuturnitas facit?

Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum
quodam modo et consequens putandum est, quod illi
§pigennhmatikÒn appellant;

• Itaque ab his ordiamur.
• Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
• Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
• Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Verum hoc idem saepe faciamus. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

1. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
2. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
3. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.
4. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?