Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Duo Reges: constructio interrete. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nos commodius agimus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Ergo in iis adolescentibus bonam spem esse dicemus et magnam
indolem, quos suis commodis inservituros et quicquid ipsis
expediat facturos arbitrabimur?

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod
est populari fama gloriosum.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Odium autem et invidiam facile vitabis.
Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.

Quibus ego vehementer assentior. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed quid sentiat, non videtis. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Sed fortuna fortis; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Cur haec eadem Democritus?

Bork: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Venit ad extremum;: Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Nihil sane.: Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si illud, hoc;