Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Duo Reges: constructio interrete. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Quae quidem omnia et innumerabilia praeterea quis est quin
intellegat et eos qui fecerint dignitatis splendore ductos
inmemores fuisse utilitatum suarum nosque, cum ea laudemus,
nulla alla re nisi honestate duci?

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum
loquar, est id extrinsecus;

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Inquit, dasne adolescenti veniam? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ea possunt paria non esse. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae duo sunt, unum facit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Scrupulum, inquam, abeunti; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.

Bork: Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Tuum credibile?: Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Bork: Eadem fortitudinis ratio reperietur.
Peccata paria.: Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum.