Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

1. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
2. Quid, de quo nulla dissensio est?
3. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
4. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.

Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sed quae tandem ista ratio est? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

• Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
• Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
• Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
• Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Quaerimus enim finem bonorum.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Zenonem roges;

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Age sane, inquam.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.

Peccata paria.

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Quid enim?

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Ita credo.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Id est enim, de quo quaerimus.

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum
depravata sint, ait optime iudicari.