Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Hunc vos beatum; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Minime vero, inquit ille, consentit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Primum quid tu dicis breve? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Recte, inquit, intellegis.

Bork: Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Quid adiuvas?: Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Bork: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Bork: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Itaque prima illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis, incerta et obscura est, primusque appetitus ille animi tantum agit, ut salvi atque integri esse possimus.

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non
potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id,
de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum
definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent,
referrentur neque id ipsum usquam referretur.

Satis est ad hoc responsum.
Cui Tubuli nomen odio non est?