Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ecce aliud simile dissimile. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Duo Reges: constructio interrete. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hoc non est positum in nostra actione. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.
Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Bork Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Stoici scilicet.: Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest.
Bork: Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Recte dicis;: Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Bork: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Bork: Graece donan, Latine voluptatem vocant.
Bork: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Quasi vero hoc didicisset a Zenone, non dolere, cum doleret!
Illud audierat nec tamen didicerat, malum illud non esse,
quia turpe non esset, et esse ferendum viro.

Aut pertinacissimus fueris, si in eo perstiteris ad corpus
ea, quae dixi, referri, aut deserueris totam Epicuri
voluptatem, si negaveris.

Iam contemni non poteris.
Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.