Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Duo Reges: constructio interrete.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.

Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione
compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur?

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in
potestate sapientis.

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Sin aliud quid voles, postea. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Immo videri fortasse. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Dici enim nihil potest verius. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Sed ut ad propositum-de dolore enim cum diceremus, ad istam epistulam delati sumus-, nunc totum illud concludi sic licet: qui in summo malo est, is tum, cum in eo est, non est beatus;

Bork: Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Primum divisit ineleganter;: Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Bork: Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Non laboro, inquit, de nomine. Sed quid sentiat, non videtis. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.