Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duo Reges: constructio interrete.
Et quod est munus, quod opus sapientiae? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. An eiusdem modi? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Cur id non ita fit? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
- In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
- Bonum valitudo: miser morbus.
- Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
- Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
- Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
- Ad eos igitur converte te, quaeso.
- Recte dicis;
- Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
- Peccata paria.
- Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
- Quid adiuvas?
- Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?
- Zenonem roges;
- Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
- Quo tandem modo?
- Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
- Eam stabilem appellas.
- Quo modo?
- In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
- At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
- Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
- Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
- Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
- Videsne, ut haec concinant?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Quod nisi ita efficitur, quae Theophrastus de fortuna, de dolore, de cruciatu corporis dixit, cum quibus coniungi vitam beatam nullo modo posse putavit, vereor, ne vera sint. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;