Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint modo partes vitae beatae. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Facete M. Duo Reges: constructio interrete. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Dicimus aliquem hilare vivere; Sed ego in hoc resisto; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Quod equidem non reprehendo;: Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Quid adiuvas?: Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Bork: Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Quis negat?: Sit enim idem caecus, debilis.
Tenent mordicus.: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Satis est ad hoc responsum.

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Urgent tamen et nihil remittunt. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Reguli reiciendam; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Bork

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex
animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Age, inquies, ista parva sunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.