Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Immo alio genere;: Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
Quis enim redargueret?: Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Sullae consulatum?: Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Quis hoc dicit?: Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Bork: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis?
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.
Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.

Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Praeteritis, inquit, gaudeo. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Sed tamen intellego quid velit.

Sed plane dicit quod intellegit.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Cur iustitia laudatur?
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quis istud possit, inquit, negare? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Verum hoc idem saepe faciamus. Eaedem res maneant alio modo. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.